Ga je in de zomer in Westendorf de Choralpe op zie je onder de lift in de achtertuin van een restaurant grote plastic dieren staan. Dat is het 3D boogschietparcours van de "Alte Mittel", het oude middenstation van een eerdere skilift. Het kriebelde daarom altijd al om er een keer te gaan boogschieten. Ik heb zelf een boog thuis en een doelschijf maar nog nooit van mijn leven schoot ik op dieren. En dat is toch het echte indiaantje-spelen. De herfstvakantie vormt een optimale gelegenheid het eens met mijn dochter te proberen.
De buitenparcoursen moeten nog even wachten. De beste eerste stap lijkt me om bij het mekka van de boogschietsport in de Kitzbühler Alpen langs te gaan: Bogensport Gigl in Kirchberg in het Brixental. Eigenaar Georg Baumann ontvangt ons hartelijk in zijn winkel waar je meer prachtige bogen en toebehoren bij elkaar ziet dan waar ook. In de achterkamer zit zijn zoon reparaties te doen. Die zoon speelt een bijzondere rol in het ontstaan van dit boogschietcentrum. Nadat Georg mijn dochter op weg heeft geholpen en die stoer staat te schieten, neemt hij uitgebreid tijd mij het verhaal te vertellen.
In een grijs verleden werkte hij bij de spoorwegen. Hij stoorde zich aan het feit dat zijn zoon zo veel uren op de gameboy zat. Het enige waar zijn zoon ook nog interesse in toonde was boogschieten. Maar vader Georg had het niet zo met schieten en was dus eigenlijk tegen. De ergernis en zorg over de gameboy groeide en dus kreeg zoonlief toch maar een boog op zijn volgende verjaardag. Vervolgens raakte hij zijn gameboy niet meer aan en verbracht hij uren per dag buiten in de bossen op weg met pijl en boog. Dat zette Georg aan het denken. Zou dat andere gezinnen met opgroeiende kinderen niet ook kunnen helpen. Hij overlegde met wat mensen en zag dat zijn idee goed was. Het resultaat was dat in 2006 met hulp van de gemeente het boogschietcentrum Bogensport Gigl (een bijnaam voor Georg) het licht zag in een oude verlaten tennishal.
De hele sfeer is goed daar. Ontspannen. Veel mensen tegelijk bezig. Mensen met hele professionele spullen maar ook kinderfeestjes en alles er tussenin. Terwijl ik Georg sprak is mijn dochter steeds lekkerder gaan schieten. Ze mikt steeds op een beest op niet te grote afstand en begint steeds vaker raak te schieten. Ze heeft er duidelijk lol in en het ziet er ook heel leuk uit. Georg zegt: "Dat boogschieten kun je ook nog wel een beetje therapeutisch zien... dat je iets met spanning in je loslaat en van je af wegstuurt. Er zit zo veel in!" Ik snap wat hij bedoelt want zo voel ik het ook als ik thuis wel eens schiet. Maar nu ga ik dus voor het eerst op 3D dieren schieten. Ik pak meteen de beer helemaal achterin op 27 meter. Ik dacht dat het me niet zou lukken maar bij mijn derde pijl zegt Georg: "Die zit er in!" Ik kijk goed en ja hij is raak!
Ik loop naar achteren en zie hou strak de pijl de rechter voorpoot heeft geraakt of toch zelfs de ribbenkast. Als ik vervolgens zie dat ik die beer altijd wel kan raken, wordt ik creatief en schiet ik nog een antiloop, een reetje en een kikker. Het dier dat door mijn dochter wordt belaagd schiet ik eens in de roos die ook op elk dier zit. Het voelt niet gewelddadig of zo. Heel natuurlijk. Georg verklapt me uiteindelijk nog zijn grootste plezier met boogschieten. Dat is in de winter als het flink gesneeuwd heeft. Dan doet hij zijn sneeuwschoenen aan en gaat hij op het winterparcours als eerste in de ochtend rondstappen. "Ja dan voel je je echt wel indiaan", zegt hij met pretogen. Een mooie kerel met een prachtig project. En nee hij werkt al lang niet meer voor de spoorwegen. En mijn dochter en ik weten zeker dat we die parcoursen in de omgeving ook nog gaan doen!
Om te zorgen, dat je geen verhaal meer mist, kun je je hier op de nieuwsbrief van bärig.tirol abonneren.