Ga waar de sneeuw je draagt
Sneeuwschoenwandelen in Itter in Tirol
Meer informatie
Onthaasten en stilte genieten op sneeuwschoenen rond Hopfgarten
Op stap met Nederlandse lokale wandelgids Lous Slob
In de winter draait alles om skiën in en rond Hopfgarten. Auto's rijden af en aan en mensen klossen met skischoenen aan over de straten naar het dalstation van de Salvenbahn. De kwaliteit van het skigebied is zo fantastisch dat iedereen er wil zijn. Je vergeet dan bijna dat er buiten het skigebied heel veel mooie stille hoekjes zijn al dan niet met uitzicht op de Hohe Salve. Sneeuwschoenen zijn het aangewezen middel om die stille hoekjes te verkennen. Ga je met de van oorsprong Nederlandse Lous Slob op stap staat dat synoniem voor speels rondstruinen en stil genieten van de mooie natuur.
Bij de VVV in Hopfgarten kun je je tijdens het winterseizoen aanmelden voor de sneeuwschoenwandeltochten met Lous elke maandag en dinsdag. Voor mij is het begin maart 2019 zo ver. Als Lous de achterklep van haar bestelauto opent komen daar 6 paar sneeuwschoenen uit en haar nog jeugdige uit Eindhoven afkomstige hond Renda. Als iedereen de "tennisrackets" heeft ondergebonden en de stokken op de juiste lengte heeft geschoven, kan het gezellige uitje beginnen. De sneeuwsituatie? Zeer veel, zeer zachte voorjaarssneeuw. Het weer? Magnifiek. Het plaatje? Fantastisch want de afgelopen nacht nog heeft het 10cm gesneeuwd op het Markbachjoch. De bomen zijn dus bepoedersuikerd. De sneeuwschoenen zakken nog een stukje weg in de sneeuwlaag. Dat levert als groep een leuk knisperend geluid op. En het maakt het nog behoorlijk sportief: je moet toch je benen hoog optrekken voor je volgende stap.
Niet helemaal toevallig lopen we over de Penningberg. Dat is bij uitstek zo'n stil hoekje buiten het skigebied. In een grijs verleden had Hotel Leamwirt een eigen skilift, maar tegenwoordig is deze heuvel het domein van langlaufers en winterwandelaars. En van Lous Slob die er heg en steg kent en alle bewoners incluis. Ze heeft zelf jarenlang met gezin in Penningdörfl gewoond. Haar kinderen gingen er naar de basisschool. Dus verlaten wij ook meteen de gebaande paden en struinen we over besneeuwde almweiden. Onze "yeti-voetstappen" zetten we in een maagdelijke sneeuwlaag. Soms steken we een beekje over meestal in een smalle strook met bos. Het knisperen van onze stappen en het klateren van dat bergwater zijn uiterst rustgevend. Lous maant ons een paar keer tot stilte.... gelijk heeft ze want als je een druk gesprek voert mis je toch de helft om je heen.
Het is erg warm dus denk je niet aan "einkehren". Ik stop soms even een klontje sneeuw in mijn mond als verfrissend ijsje. Verder zijn de twee uren stappen prima vol te houden. Het is een sportieve groep, maar Lous laat zich niet gek maken. Haar vele vele jaren in de bergen - ze was 16 jaar pachter van een Alpenvereinshütte bij de Stubaier gletsjer - maken dat ze het allemaal rustig benadert. Stukje lopen, even in stilte pauzeren, beetje kletsen en weer door. Ze kan nog niet los met haar uitgebreide kennis van wilde kruiden, maar vertelt wel andere mooie natuurverhalen. Dat reeën en herten in de winter bij intense sneeuwval tot wel 10 dagen aan een stuk op hun plek blijven zitten in afwachting van beter weer. Dat is pas echt onthaasten! En dan is er ineens toch een voorproef van Lous kruidenkennis, als ze uit haar rugzak een thermosfles en drinkbekers tovert. In de video bovenaan hoor je twee van de ingrediënten van haar drank maar dan ben je er nog lang niet. Wat dat betreft heb je geen andere keuze dan zelf eens met Lous op stap gaan. Doen!