Sneeuwschoenwandelen voor dummies

Sneeuwschoenwandelen... Wat? Ja iets met plankjes onder je voeten binden en dan door de diepe sneeuw en ongerepte natuur wandelen. Dat lijkt me wel de moeite waard. Even uitschakelen, onthaasten en genieten van me-time in het berglandschap van het Naturschutzgebiet Kaiserbachtal in St. Johann in Tirol.

Vol goede moed en een flinke dosis energie rijd ik op een zonnige ochtend naar St. Johann in Tirol om voor het eerst te gaan sneeuwschoenwandelen. Ik kan bij de meeste sportzaken sneeuwschoenen en stokken huren en besluit dat te doen bij de pas geopende Intersport Patrick aan de Speckbacherstrasse.
Heel vriendelijk personeel en een lekker ruim opgezette winkel. Ik vraag om sneeuwschoenen en een sportieve man haalt een setje schoenen voor mij. Hij legt mij voor vertek nog even uitleggen hoe ik de schoenen, meer plankjes met een soort gesp/binding erop, aan moet trekken en op mijn maat kan verstellen. Evenzo met de stokken die ik kan verstellen naarmate ik op vlakkere of steilere stukken loop. Ik heb geen idee wat me te wachten staat, maar het lijkt kinderwerk dus ik vertrek zonder verdere vragen richting de route die ik wil gaan lopen. Voor de huur van de set schoenen met stokken, betaal ik voor een hele dag 11 euro. Ik zie in de winkel ook een sneeuwschoen set hangen voor iets meer dan 50 euro. Allemaal heel betaalbaar als je het mij vraagt.

Het is echt een stralende zonnige dag en mijn geluk kan niet op. Heerlijk even alleen lopen in de prachtige natuur bedekt met een dik pak sneeuw. Wauw. Ik snap heel goed dat mensen die niet skien nog steeds graag op wintervakantie willen om dit soort activiteiten. Want het is gewoon echt fantastisch om in een berglandschap buiten te zijn en de frisse lucht op te snuiven.

Nadat ik de auto heb geparkeerd begin ik aan mijn eerste sneeuwschoenwandeltocht ooit. Te leuk! Ik moet bekennen dat ik toch nog wat heb zitten worstelen met het aantrekken van de schoenen, de aardige man van de winkel had het misschien toch niet helemaal goed uitgelegd... Maar na wat kleine veranderingen aan de bindingen zet ik de eerste passen met de plankjes onder mijn voeten.
WAT EEN RAAR GEVOEL...het is best even wennen. Op een gladde ondergrond van een geprepareerde wandelweg moet ik mijn benen behoorlijk optrekken voor mijn gevoel en moet ik ook iets meer met mijn benen uit elkaar lopen om niet over mijn eigen voeten te struikelen...geestig. Alsof je opnieuw moet leren lopen. Na een paar meter moet ik alsnog de banden wat aantrekken, want ik merk dat ik anders blaren ga krijgen. Door mijn dikke winterboots heen. Daarna gaat het beter.

Gelukkig heb ik niet al te dikke kleren aangetrokken en verschillende laagjes, want het is behoorlijk warm. Ik trek een laagje uit en de jas een beetje verder open. Handschoenen heb ik niet eens aangetrokken want de zon is sterk genoeg.

Niets is zo zalig als in je eigen tempo wandelen. Niemand die je bij moet benen of op wie je juist moet wachten. Alleen al daarom zou ik iedereen aanraden sneeuwschoenwandelen lekker alleen te doen. Zo geniet je ook meer van de route en ben je volledig op jezelf geconcentreerd.

Soms heb je van die plekken waarbij je verrast bent van hoe mooi het ergens kan zijn... met eindeloze uitzichten in het berglandschap. Ik loop een route door het Naturschutzgebiet Kaiserbachtal en het is werkelijk een sprookje. Er ligt nog een dik pak sneeuw, waardoor het er allemaal nog iets mooier uitziet dan normaal vermoed ik.

De start is bij het Mautstation en vandaaruit is het ongeveer 1,5 lopen naar het eindstation: de Griessneralm. Als tussenstation is er Gasthof Fischbachalm.
Er zijn niet de hele winter door wandelingen onder begeleiding, maar de route laat zich uitstekend door een dummie als ik lopen. De dame van het toeristenbureau gaf ook aan dat de route goed is aangegeven, dus dat verdwalen eigenlijk niet mogelijk is. Ze heeft gelijk, de route is goed aangegeven dus ik stap prima door en voor dat ik het weet heb ik het tussenstation al te pakken.