De weg is haar doel

De dagen van Anna Heim zijn lang. Want voor en na haar normale werkdag is ze zo vaak mogelijk op pad in de Tiroolse bergen en bossen. Als jager. Om de wildpopulatie gezond te houden en om de gasten te laten zien dat de natuur rust en respect verdient.

Het is iets voor vier uur 's ochtends als Anna's wekker gaat. Even later zit ze al in de auto en rijdt ze over een smalle, hobbelige bergweg. Alleen de koplampen verlichten de nacht, verder is het pikdonker. En zelfs dit licht gaat uit als Anna de auto parkeert, voorzichtig het portier opent, rustig haar rugzak, verrekijker en geweer op de schouders neemt en in het donker op weg gaat naar haar hoge zitplaats. Ze beweegt zich voorzichtig, stap voor stap, door het labyrint van het uitgestrekte sparrenbos. Elk geluid, hoe klein ook, kan nabijgelegen wild afschrikken. Eenmaal bij haar zitplaats aangekomen, moet ze wachten en haar oren spitsen. Haar ogen zijn al lang gewend aan de duisternis en de schemering verlicht langzaam de omgeving met de minuut een beetje meer. “Als een schuwe hinde en haar jonge reekalf uit de bomen tevoorschijn komen om samen met de eerste zonnestralen op de open plek te grazen, zijn dat momenten die me elke keer weer raken”, vertelt de enthousiaste jonge jaagster uit Kirchberg in Tirol.

Op het eerste gezicht realiseer je je misschien niet dat ze aan de zijde van haar vader en grootvader al meerdere edelherten en reeën met een zuiver schot heeft kunnen doden. Lang haar, heldere ogen en een zacht, vriendelijk karakter kenmerken haar persoonlijkheid. “Als ik mensen vertel dat ik in mijn vrije tijd ga jagen, krijg ik soms verbaasde gezichten,” lacht ze. Aan niet-jagers legt ze graag uit wat de voor de hand liggende reden is om een dier te willen doden.“ Er zit zoveel meer achter jagen dan alleen het doden. De zorg en het onderhoud van het bos, het behoud van veilige jachtgebieden en een gezonde wildpopulatie. Eerst en vooral worden zieke, zwakke en oude dieren geschoten die de winter niet zouden overleven. De jaarlijkse bronst van reeën en herten is natuurlijk iets heel bijzonders voor elke jager, maar het is zeker niet de eerste prioriteit van verantwoord jagen.”

Als kind bracht ze al veel tijd door in het bos met haar vader, vergezelde hem naar de wintervoedering en tuurde opgewonden door een verrekijker als er een roedel edelherten op een open plek in de buurt verscheen. “Tegenwoordig is jagen voor mij een geweldige manier om mijn dagelijkse kantoorleven als marketingassistent bij het toeristenbureau van het Brixental in balans te houden.” Maar wildbescherming maakt ook deel uit van haar werk. “Het is belangrijk om de bezoekersstromen rond de Kitzbüheler Alpen in goede banen te leiden, zodat het wild zijn rustige zones heeft. In de winter verbruikt een auerhoen bijvoorbeeld enorm veel energie als hij wordt opgeschrikt door een skitoerder. Hetzelfde geldt voor edelherten en reeën, dus het is belangrijk dat de dieren rust vinden in hun schuilplaatsen en niet worden gestoord door toeristen tijdens voedertijden."

Anna is ervan overtuigd dat er genoeg bewegwijzerde tochten en routes in de Tiroolse bergen zijn: “Onze infrastructuur is uitstekend bewegwijzerd en elke gast kan ongerepte plekjes vinden, weg van de populaire hotspots. We moeten ons vereerd voelen dat we hier mogen leven en vakantie vieren." Daarom geniet Anna van elke vrije seconde in de bossen en bergen van haar thuisland. “Omdat de natuur je zoveel meer geeft dan de tv en de bank thuis. Buiten kan ik echt diep ademhalen na een stressvolle dag en mezelf opnieuw aarden. Je krijgt wat beweging en doet iets voor je lichaam. Als ik dan een dier te zien krijg, kan ik in gedachten gewoon een stil dankjewel zeggen tegen Sint Hubertus - de beschermheilige van de jagers.

#Kitzbüheler Alpen | #LebenswegeTirol