Portugal meets Tirol
Leonel Magalhaes da Silva runt samen met zijn vrouw het nieuw ontworpen Café Salvistastadl bij het dalstation in Itter. Hij heeft zelf een speciaal hoogtepunt gebouwd voor zijn kleine gasten. Meer informatie
Geluksgevoelens op twee wielen
Of we nu praten over het zuidelijk of het noordelijke halfrond, Australië of Canada – Patrick Ager heeft zich al op vele continenten thuis gevoeld, maar zijn eigenlijk thuis, Hopfgarten im Brixental, heeft de Tiroler nooit uit het oog verloren. Een remigrant over zijn wortels, zijn roeping en zijn passie voor het biken.
Weggaan om weer terug te keren: Patrick Ager kon als jongeman de lokroep van de wereld niet negeren. Als skileraar was hij meerdere seizoenen aan het werk in Canada en Australië. Maar hoe hard hij dit avontuur destijds ook nodig had, uiteindelijk keerde hij weer naar zijn wortels terug. Deze liggen in Hopfgarten im Brixental. Daar groeide hij op in een horeca-familie en hier groeien zijn kinderen tegenwoordig op. Want toen hij 25 jaar was, nam het lot hem zijn vader af en de vraag hoe het nu met het bedrijf verder moest, moest ineens beantwoord worden. Hij nam de uitdaging aan en kookt sindsdien voor de gasten in Gasthof Oberbräu. Deze beslissing heeft hij geen seconde berouwd: „We hebben hier een levenskwaliteit die je vrijwel nergens anders op de wereld vindt. De ongerepte natuur, sociale zekerheid, vrede. Het gaat echt verdomde goed met ons.” Dit wil hij ook aan zijn gasten doorgeven, met zijn slow-food-keuken en met zijn levensinstelling: „In mijn werk als kok ligt mijn hartenbloed, als ik deze passie en de liefde voor mijn thuisland met andere mensen kan delen, is dat fantastisch. Vaak zijn het kleinigheden die niets kosten, maar waar anderen veel plezier aan beleven. Er wordt veel te veel geïndustrialiseerd, zodat er veel hartelijkheid verloren gaat.
Functionele kleding in plaats van kookschort
In zijn vrije tijd, als Patrick zijn kookschort aan de haak hangt, stapt hij over. Op zijn fiets. Tijdens zijn mountainbiketochten door de Kitzbüheler Alpen laadt hij zijn accu weer op. En neemt graag anderen mee, die dat ook willen. „De inspanning bij het bergop rijden en het bereiken van een bergtop geven mij een gevoel van tevredenheid, dat ik nergens anders krijg. En dan hoeft het echt niet de hoogste of moeilijkste bergtop te zijn, absoluut niet. Maar het moet iets voor mijzelf betekenen. In de huidige werkwereld streeft iedereen naar steeds meer en meer. Als je dan op een bergtop staat, heb je je doel bereikt, hoger gaat het op dit ogenblik niet en dat geeft me innerlijke rust.”
Lekker fietsen op de KAT Bike
Het zijn deze geluksgevoelens die ervoor zorgen dat Patrick elke keer weer op de fiets stapt. Een van zijn lievelingsetappes ligt daarbij op de KAT Bike, de lange afstand mountainbikeweg door de Kitzbüheler Alpen. Meer dan 6.000 hoogtemeters over ca. 170 km zijn er te overwinnen op de gemarkeerde wegen, voor de wat rustigere fietsers worden hiernaast makkelijkere varianten aangeboden. „De KAT Bike treft de tijdsgeest precies. Het is een interessant aanbod voor actieve vakantiegangers, die vanuit hun mentaliteit graag avonturen willen beleven, maar wel een veilig avontuur. Deze zekerheid is er, doordat je precies weet hoe de route verloopt. Van tevoren geboekte hotels mogen zich laten zien met hun kwaliteit en gastvrijheid en dankzij het bagagetransport behoren de zware fietstassen tot het verleden.“ Patrick rijdt zelf het liefst over de eerste etappe, die van Mariastein naar Hopfgarten loopt: „Het contrast tussen de civilisatie en de natuur is uniek op deze route: de almen, de afwisseling, de hartelijkheid van de inwoners, dat allemaal.”
Deze gastvrijheid draagt Patrick Ager ook in zijn Gasthaus uit: „Als ik tegenwoordig als kok weet, dat mijn gast geen gluten of lactose verdraagt, dan praat ik persoonlijk graag even met hem of haar, die tijd moet ik gewoon nemen. De gast wordt steeds kieskeuriger, wat niet persé slecht hoeft te zijn. Dan komen we uit bij kwaliteit en daarbij bij het thema regionaliteit. We hebben geen vlees uit Zuid-Amerika nodig, een eerlijke en bewuste manier van omgaan met de levensmiddelen die bij ons worden geproduceerd, is naar mijn mening de beste weg naar een gezonde, duurzame toekomst.”